Alles doen we lekker te voet. Er zijn toch geen echte wegen (in de buurt). Maar paadjes. Door de heuvels. Door het groen. En soms door de beek. Als het regent, dan zwelt die beek aan & is het niet meer zo evident om aan de andere kant te geraken. Dan is het zoeken naar een goeie oversteekplaats. En slim je schoenen uit te doen. M deed dat niet en verloor één schoen. Op één been verder dus.
Als het regent spoelt niet alleen de weg weg, hij blijft ook gewoon aan je voeten plakken. Je glijdt dan alle kanten uit met zo’n extra laag aan je zolen. Geen ribbels meer, geen grip meer. Je krijgt er kleien plateauzolen bij. Een paar centimeters hoger, maar véél makkelijker met je poep op de grond. Er zit niks anders op dan die smurrie er af te schrapen. En wachten tot alles weer mooi opdroogt.
Categorieën:in beeld, kastart, Wanderlust
