De eerste avond zaten we toch eerder wat onwennig rond het kampvuur. Een kampvuur in het midden van de Serengeti ! De tweede avond zaten we er als echte Inglorious Bastards. Meer bepaald zoals in de café-scène. met een papiertje op ons voorhoofd dus. Met daarop een naam. Een naam, die ik probeerde te raden. Ik was een blanke, Amerikaanse zanger. Maar niet van het kaliber van een Kurt Cobain (Johnny Cash was ook mooi geweest). Neen, ik moest het in het ‘lichtere’ genre zoeken. Help, dat genre. Om me te helpen zong Laura me een liedje voor. Ze zag er niet alleen mooi uit, ze kon ook nog eens betoverdend mooi zingen. Het kader was dan ook hemels, aan een kampvuur in de Serengeti. Maar helpen deed het niet. Ik kende het liedje niet. De volgende dag, toen we uit het park reden, legde ik haar vast, genietend van de muziek van de man op mijn voorhoofd. Terwijl we de Grote Vlakte achter ons lieten, genoot zij van het liedje dat ze de avond ervoor voor mij had gezongen. Justin Bieber, ik zal je nooit vergeten  😉

Categorieën:BEELDmaker, kastart, WERELDwegwijzerTags: Tanzania, Wildlife